ляда́чы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і лядашчы.

|| наз. ляда́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляда́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ляда́чы ляда́чая ляда́чае ляда́чыя
Р. ляда́чага ляда́чай
ляда́чае		 ляда́чага ляда́чых
Д. ляда́чаму ляда́чай ляда́чаму ляда́чым
В. ляда́чы (неадуш.)
ляда́чага (адуш.)		 ляда́чую ляда́чае ляда́чыя (неадуш.)
ляда́чых (адуш.)
Т. ляда́чым ляда́чай
ляда́чаю		 ляда́чым ляда́чымі
М. ляда́чым ляда́чай ляда́чым ляда́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ляда́чы обл., см. ляда́шчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ляда́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і лядашчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляда́чы ’слабы, кволы; благі, дрэнны, нізкай якасці, сапсаваны; гультай; непрыстойны, нягодны, гадкі; неўрадлівы; непрадукцыйны; капрызны, спешчаны; пераборлівы на яду’ (Нас., Гарэц., Мал., Сцяшк., Янк. БП, ТСБМ, Мат. Гом., Сл. ПЗБ, Нар. Гом., Ян., Жд. 1; стаўб., З нар. сл.; пін., мазыр., Жыв. сл.). Утворана ад ляда́шчы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ляда́чы, ляда́шчы

1. (кволы, хілы) kränklich, schwächlich; schlecht, úntauglich;

2. (стары, струхлелы) alt; verfáult, mürbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

у́тлый ляда́чы, ляда́шчы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

леда́щий прост. ляда́шчы, ляда́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тщеду́шный ляда́чы, ляда́шчы, хі́лы, кво́лы, няду́жы, шчу́плы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

báufällig

a стары́; ляда́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)