лягчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

1. Памяншацца ў вазе, станавіцца больш лёгкім.

2. безас., каму і без дап. Аб паляпшэнні самаадчування, настрою і пад.

Раніцай лягчэе на душы.

|| зак. палягчэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лягчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лягчэ́ю лягчэ́ем
2-я ас. лягчэ́еш лягчэ́еце
3-я ас. лягчэ́е лягчэ́юць
Прошлы час
м. лягчэ́ў лягчэ́лі
ж. лягчэ́ла
н. лягчэ́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час лягчэ́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лягчэ́ць несов.

1. (уменьшаться в весе) станови́ться ле́гче;

2. безл. легча́ть, станови́ться ле́гче

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лягчэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе, незак.

1. Памяншацца ў вазе, станавіцца больш лёгкім.

2. безас. каму і без дап. Аб паляпшэнні самаадчування, настрою і пад. Раман зноў пачаў жартаваць. Косцік адчуваў, як з яго сэрца спадае цяжар, як лягчэе ў яго на душы. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лягчэ́ць léichter wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лягчэць ’паляпшацца (аб самаадчуванні)’, ’памяншацца ў вазе’, ’цяплець (у безасабовай форме ле́гчаіць)’ (Нас., Касп., Яруш., ТСБМ). Да лёгкі (гл.), лягчэй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палягчэ́ць гл. лягчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

легча́ть несов. лягчэ́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ле́гчыць ’гукаць (аб свінні)’ (Касп.). Да лягчэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Льжэць ’лягчэць (аб хваробе, марозе)’ (Нас., Гарэц., Дразд.), памор. lžec, lžωc, польск. літар. ze‑lżeć. Бел.-польск. ізалекса. Утворана ад прыметніка lьgъ ’нямоцны, лагодны’, ад якога таксама паходзіць лёгкі (гл.) (Слаўскі, 4, 395).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)