Лягча́й ’вылітая ў вадзе знахарам фігура, якая дапамагае канавалам замазваць ёю рану (гарачымі легчаямі) пры кастрацыі быкоў’ (Сержп. Борт.). Да лягча́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 23).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лягча́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лягча́ю лягча́ем
2-я ас. лягча́еш лягча́еце
3-я ас. лягча́е лягча́юць
Прошлы час
м. лягча́ў лягча́лі
ж. лягча́ла
н. лягча́ла
Загадны лад
2-я ас. лягча́й лягча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час лягча́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)