ляві́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ляві́ца ляві́цы
Р. ляві́цы ляві́ц
Д. ляві́цы ляві́цам
В. ляві́цу ляві́цы
Т. ляві́цай
ляві́цаю		 ляві́цамі
М. ляві́цы ляві́цах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ля́віца (іран.) ’рот’ (Сцяшк.). Няясна. Магчыма, звязана генетычна з рус. пск. ла́вики ’дзясна’, алан. лавла́ка ’тс’, ’сківіца’ (?).

Лявіца ’ільвіца’ (Кліх). Да леў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ППС-лявіца

т. 12, с. 523

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Студэнцкая лявіца «Фронт»

т. 15, с. 221

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

mańka

mańk|a

ж. уст. левая рука, лявіца;

zażyć kogo z ~i — абвесці каго вакол пальца, падмануць, ашукаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)