лютэі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лютэі́н
Р. лютэі́ну
Д. лютэі́ну
В. лютэі́н
Т. лютэі́нам
М. лютэі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лютэі́н, -ну м., биол. лютеи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лютэі́н

(ад лац. luteum = жаўток)

адзін з жаночых палавых гармонаў, які рыхтуе слізістую абалонку маткі для прыняцця зародка, а таксама стымулюе змены ў малочных залозах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лютеи́н биол. лютэі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)