лютава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. лютава́нне
Р. лютава́ння
Д. лютава́нню
В. лютава́нне
Т. лютава́ннем
М. лютава́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лютова́нье лютава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зло́бствование ср. злосць, род. зло́сці ж.; злава́нне, -ння ср.; лютава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Únwesen

n -s

1) лютава́нне

2) пачва́ра

sein ~ tréiben* — бясчы́нстваваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)