люстэ́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар па вырабе люстэркаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

люстэ́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. люстэ́рнік люстэ́рнікі
Р. люстэ́рніка люстэ́рнікаў
Д. люстэ́рніку люстэ́рнікам
В. люстэ́рніка люстэ́рнікаў
Т. люстэ́рнікам люстэ́рнікамі
М. люстэ́рніку люстэ́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

люстэ́рнік м. зерка́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Люстэрнік Л. А. 2/609, 610; 3/397; 6/119; 7/160; 10/305, 651

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зерка́льщик спец. люстэ́рнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)