льго́та гл. ільгота.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

льго́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. льго́та льго́ты
Р. льго́ты льго́т
Д. льго́це льго́там
В. льго́ту льго́ты
Т. льго́тай
льго́таю		 льго́тамі
М. льго́це льго́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

льго́та ж. льго́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

льго́та ільго́та, -ты ж., (после гласных) льго́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

льго́та,

гл. ільгота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільго́та і (пасля галосных) льго́та, -ы, ДМ -го́це, мн. -ы, -го́т, ж.

Палёгка ў выкананні якіх-н. абавязкаў, прадастаўленне каму-н. якіх-н. пераваг.

Ільготы ўдзельнікам вайны.

Ільготы па інваліднасці.

|| прым. ільго́тны і (пасля галосных) льго́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

льго́та ж гл ільгота

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

льгота

Том: 17, старонка: 152.

img/17/17-152_0693_Льгота.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Льгота ’палёгка ў выкананні якіх-небудзь заданняў’ (ТСБМ; гродз., Сл. ПЗБ). Да ільгота (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ільго́та і льго́та, ‑ы, ДМ ‑гоце, ж.

Палёгка ў выкананні якіх‑н. абавязкаў. Мець ільготы. Ільготы па інваліднасці. □ — Савецкая ўлада лесу дала, насення дала, каб палі нашы не пуставалі, розныя льготы дае на падатак і іншае. Чарнышэвіч. — Ты ўжо сёння не працуй, Максім. Табе, як чырвонаармейцу, даецца льгота, — сказаў Сцёпка, — а ўвечары зробім урачысты камсамольскі сход. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)