лы́хаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
лы́хаю |
лы́хаем |
| 2-я ас. |
лы́хаеш |
лы́хаеце |
| 3-я ас. |
лы́хае |
лы́хаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
лы́хаў |
лы́халі |
| ж. |
лы́хала |
| н. |
лы́хала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
лы́хай |
лы́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
лы́хаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Лы́хва ’жанчына, якая вывіжоўвае’ (навагр., Нар. словатв.). Відаць, да лы́хаць ’шнырыць’ (гл. лых!). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 34).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лых — пра беганіну (мсцісл., Нар. лекс.), лы́хъць, лы́хтъць ’хадзіць’ (полац., там жа), лы́хаць ’шнырыць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Да ла́хаць 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)