лушчы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Сельскагаспадарчая машына для лушчэння глебы.

Дыскавы л.

|| прым. лушчы́льнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лушчы́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лушчы́льнік лушчы́льнікі
Р. лушчы́льніка лушчы́льнікаў
Д. лушчы́льніку лушчы́льнікам
В. лушчы́льнік лушчы́льнікі
Т. лушчы́льнікам лушчы́льнікамі
М. лушчы́льніку лушчы́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лушчы́льнік м., с.-х., тех. лущи́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лушчы́льнік, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая прылада для лушчэння глебы. Лямешны лушчыльнік. Дыскавы лушчыльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лушчыльнік

т. 9, с. 380

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лушчыльнік 1/394; 6/446—447 (іл.); 8/475

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Лушчыльнік-барана 2/135

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лущи́льник лушчы́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ГЛЕБААПРАЦО́ЎЧЫЯ МАШЫ́НЫ,

машыны для апрацоўкі глебы. Найб. пашыраны: барана, валакуша, каток палявы, культыватар, лушчыльнік, пласкарэз-глыбокарыхліцель, плуг, рыхліцель, фрэза глебавая.

т. 5, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)