лучы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лучы́нны лучы́нная лучы́ннае лучы́нныя
Р. лучы́ннага лучы́ннай
лучы́ннае		 лучы́ннага лучы́нных
Д. лучы́ннаму лучы́ннай лучы́ннаму лучы́нным
В. лучы́нны (неадуш.)
лучы́ннага (адуш.)		 лучы́нную лучы́ннае лучы́нныя (неадуш.)
лучы́нных (адуш.)
Т. лучы́нным лучы́ннай
лучы́ннаю		 лучы́нным лучы́ннымі
М. лучы́нным лучы́ннай лучы́нным лучы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лучы́нны лучи́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лучы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лучыны. І да поўначы ў хатах-зямлянках Цемру калыша лучынны агонь. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лучы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж., таксама зб.

Тонкая доўгая сухая шчэпка, якой даўней асвятлялі сялянскія хаты.

Дагарае л.

Нашчапаць лучыны.

|| памянш. лучы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. лучы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лучи́нный лучы́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Падчапе́ха ’лучынны кош’ (Касп.). Да Надчапіць < чап- ляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)