лу́скат, -у, М -каце, м. (разм.).
Трэск, лусканне.
Чуўся аддалены л. сухіх галінак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лу́скат
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
лу́скат |
| Р. |
лу́скату |
| Д. |
лу́скату |
| В. |
лу́скат |
| Т. |
лу́скатам |
| М. |
лу́скаце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лу́скат, -ту м., разг. треск; щёлканье ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лу́скат, ‑у, М ‑каце, м.
Разм. Трэск, лусканне. З глыбіні лесу пачуўся .. прыглушаны лускат сухіх галінак пад нагамі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лу́скат м разм Knístern n -s, Gekníster n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лу́скат ’трэск, лусканне’ (ТСБМ), укр. лускіт, польск. łuskot, чэш. luskot. Прасл. паўн. luskotъ — nomen actionis (> nomen acti) ад дзеяслова luskati (Слаўскі, 5, 358–359) > лу́скаць. Сюды ж лускатня́ ’трасканіна’ (хойн., Мат. Гом.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)