Лупі́ны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лупі́ны
Р. Лупі́н
Лупі́наў
Д. Лупі́нам
В. Лупі́ны
Т. Лупі́намі
М. Лупі́нах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лу́піны ’драпіны’ (Гарэц.), лупі́ны ’тс’ (Дразд.). Да лупі́ць 1 ’драць’ (гл.). Аб суфіксе ‑ін‑ы гл. Сцяцко (Афікс. наз., 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лупі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лупі́на лупі́ны
Р. лупі́ны лупі́н
Д. лупі́не лупі́нам
В. лупі́ну лупі́ны
Т. лупі́най
лупі́наю		 лупі́намі
М. лупі́не лупі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лупі́нне, -я, н., зб.

Лупіны (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачы́сткі, -аў.

Рэшткі, лупіны, адкіды пры ачыстцы чаго-н.

Бульбяныя а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лупі́нне, ‑я, н., зб.

Лупіны (у 2 знач.); шалупінне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

peelings [ˈpi:lɪŋz] n. pl. лупі́ны, шалупі́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

obierki

мн. лупіны, шалупінне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лушчыны́ ’лупіны’ (бераст., Сцяшк. Сл.). Утворанае па аналогіі да лупі́ны ад лу́шчыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лушчапі́ны ’лупіны’ (бераст., Сцяшк. Сл.), ’адходы ад палання круп’ (маст., Сл. ПЗБ) — у выніку кантамінацыі лу́шчаві́ны і лупі́ны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)