лу́начны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́начны лу́начная лу́начнае лу́начныя
Р. лу́начнага лу́начнай
лу́начнае		 лу́начнага лу́начных
Д. лу́начнаму лу́начнай лу́начнаму лу́начным
В. лу́начны (неадуш.)
лу́начнага (адуш.)		 лу́начную лу́начнае лу́начныя (неадуш.)
лу́начных (адуш.)
Т. лу́начным лу́начнай
лу́начнаю		 лу́начным лу́начнымі
М. лу́начным лу́начнай лу́начным лу́начных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лу́начны лу́ночный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лункі. Луначная сяўба бавоўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Невялікае паглыбленне ў чым-н.; ямка.

Л. зуба.

|| памянш. лу́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. лу́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)