лу́начка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лу́начка лу́начкі
Р. лу́начкі лу́начак
Д. лу́начцы лу́начкам
В. лу́начку лу́начкі
Т. лу́начкай
лу́начкаю		 лу́начкамі
М. лу́начцы лу́начках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лу́начка ж., уменьш. лу́ночка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Невялікае паглыбленне ў чым-н.; ямка.

Л. зуба.

|| памянш. лу́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. лу́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лу́ночка ж.

1. уменьш. я́мачка, -кі ж.; я́мінка, -кі ж.;

2. лу́начка, -кі ж.;

3. мат. сярпо́к, -пка́ м.;

лу́ночки Гиппокра́та сярпкі́ Гіпакра́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)