лунаці́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лунаці́чны лунаці́чная лунаці́чнае лунаці́чныя
Р. лунаці́чнага лунаці́чнай
лунаці́чнае		 лунаці́чнага лунаці́чных
Д. лунаці́чнаму лунаці́чнай лунаці́чнаму лунаці́чным
В. лунаці́чны (неадуш.)
лунаці́чнага (адуш.)		 лунаці́чную лунаці́чнае лунаці́чныя (неадуш.)
лунаці́чных (адуш.)
Т. лунаці́чным лунаці́чнай
лунаці́чнаю		 лунаці́чным лунаці́чнымі
М. лунаці́чным лунаці́чнай лунаці́чным лунаці́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лунаці́чны лунати́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лунаці́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лунаціка, лунацізму, уласцівы ім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лунаці́чны móndsüchtig (разм); somnabúl; náchtwandelnd

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лунаці́зм, -у, м.

Хваравіта-нервовы стан, пры якім чалавек у глыбокім сне можа хадзіць і падсвядома выконваць розныя дзеянні; самнамбулізм.

|| прым. лунаці́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лунати́ческий лунаці́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

móndsüchtig

a мед. які́ хварэ́е на самнамбулі́зм [лунаці́зм], лунаці́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)