лунаці́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лунаці́чка лунаці́чкі
Р. лунаці́чкі лунаці́чак
Д. лунаці́чцы лунаці́чкам
В. лунаці́чку лунаці́чак
Т. лунаці́чкай
лунаці́чкаю		 лунаці́чкамі
М. лунаці́чцы лунаці́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лунаці́чка ж. лунати́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лунаці́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да лунацік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

луна́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

Хворы на лунацізм.

|| ж. лунаці́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лунати́чка лунаці́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)