лу́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́заны лу́заная лу́занае лу́заныя
Р. лу́занага лу́занай
лу́занае		 лу́занага лу́заных
Д. лу́занаму лу́занай лу́занаму лу́заным
В. лу́заны (неадуш.)
лу́занага (адуш.)		 лу́заную лу́занае лу́заныя (неадуш.)
лу́заных (адуш.)
Т. лу́заным лу́занай
лу́занаю		 лу́заным лу́занымі
М. лу́заным лу́занай лу́заным лу́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лу́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́заны лу́заная лу́занае лу́заныя
Р. лу́занага лу́занай
лу́занае		 лу́занага лу́заных
Д. лу́занаму лу́занай лу́занаму лу́заным
В. лу́заны (неадуш.)
лу́занага (адуш.)		 лу́заную лу́занае лу́заныя (неадуш.)
лу́заных (адуш.)
Т. лу́заным лу́занай
лу́занаю		 лу́заным лу́занымі
М. лу́заным лу́занай лу́заным лу́заных

Кароткая форма: лу́зана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лу́заны

1. прич. лущённый; очи́щенный; см. луза́ць 1;

2. прил. лущёный, чи́щеный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад лузаць.

2. у знач. прым. Ачышчаны ад шалупін, лузгі. Лузаныя гарбузікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

луза́ны geschält, enthülst, áusgehülst

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

луза́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. луза́н лузаны́
Р. лузана́ лузано́ў
Д. лузану́ лузана́м
В. луза́н лузаны́
Т. лузано́м лузана́мі
М. лузане́ лузана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лущённый прич. лу́шчаны, лу́заны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лущёный прил. лу́шчаны, лу́заны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

луза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; лу́заны; незак., што.

1. Разгрызаючы, ачышчаць ад шалупін і есці.

Л. гарбузікі.

2. Тое, што і лушчыць (у 1 знач.).

Л. стручкі гароху.

|| зак. аблуза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. луза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)