Лугі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Лугі́
Р. Луго́ў
Д. Луга́м
В. Лугі́
Т. Луга́мі
М. Луга́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лугі (в., Лунінецкі р-н) 6/440 (к.); 9/330 (к.); 11/40

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Альпійскія лугі 9/120

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Субальпійскія лугі 9/120

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зялёныя Лугі (в., Віцебская вобл.) 6/590

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АЛЬПІ́ЙСКІЯ ЛУГІ́,

высакагорныя лугі альпійскага пояса. Найб. пашыраны асакова-злакавыя лугі і нізкатраўныя альпійскія «дываны» — маты, для якіх характэрна адсутнасць суцэльнага дзёрну. У складзе альпійскіх лугоў шмат кармавых, лек., дэкар., харч. раслін (гл. таксама Альпійская расліннасць). Каштоўныя с.-г. ўгоддзі. Выкарыстоўваюцца як летнія пашы.

Альпійскія лугі.

т. 1, с. 281

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Шчыткаўскія Лугі (радовішча торфу, Старадарожскі р-н) 10/47

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Шчыткавіцкія Лугі

т. 17, с. 509

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лу́г

‘сенажаць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лу́г лугі́
Р. лу́гу луго́ў
Д. лу́гу луга́м
В. лу́г лугі́
Т. лу́гам луга́мі
М. лу́зе луга́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зарэ́чны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за ракой.

Зарэчныя лугі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)