лугови́на ж., обл. лужо́к, -жка́ м.; лугаві́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

луговина

Том: 17, старонка: 127.

img/17/17-127_0573_Луговина.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

лугаві́на ж. лугови́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лужо́к, -жка́ м. лужо́к, лужа́йка ж.; лугови́на ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лугаві́на ’невялікі луг, палоска лугу сярод ніў’, ’сенажаць’ (полац., Нар. лекс.; слаўг., Яшк.), гарад. луговіна ’тс’ (Сл. ПЗБ). Да луг 1 (гл.). Паводле Слаўскага (5, 301), усх.-слав. лугаві́на, луго́вина і лугови́на ўзыходзяць да прасл. lǫgovina < lǫgъ, а польск. ługowina ’балота, дрыгва’ — да прасл. lugovina < lugъ (гл. луг 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)