лу́бінавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лу́бінавы лу́бінавая лу́бінавае лу́бінавыя
Р. лу́бінавага лу́бінавай
лу́бінавае		 лу́бінавага лу́бінавых
Д. лу́бінаваму лу́бінавай лу́бінаваму лу́бінавым
В. лу́бінавы (неадуш.)
лу́бінавага (адуш.)		 лу́бінавую лу́бінавае лу́бінавыя (неадуш.)
лу́бінавых (адуш.)
Т. лу́бінавым лу́бінавай
лу́бінаваю		 лу́бінавым лу́бінавымі
М. лу́бінавым лу́бінавай лу́бінавым лу́бінавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лу́бінавы люпи́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лу́бінавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лубіну. Лубінавы папар. // Прыгатаваны з лубіну, з лубінам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́бін, -у, м.

Травяністая расліна сямейства бабовых, якая высяваецца для ўгнаення глебы і на корм жывёле.

|| прым. лу́бінавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лубінавы даўганосік 4/424—425 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

люпи́новый лу́бінавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)