лубяно́й

1. (сделанный из луба) лубяны́;

2. с.-х. лубяны́;

лубяны́е культу́ры лубяны́я культу́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лубяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лубяны́ лубяна́я лубяно́е лубяны́я
Р. лубяно́га лубяно́й
лубяно́е		 лубяно́га лубяны́х
Д. лубяно́му лубяно́й лубяно́му лубяны́м
В. лубяны́ (неадуш.)
лубяно́га (адуш.)		 лубяну́ю лубяно́е лубяны́я (неадуш.)
лубяны́х (адуш.)
Т. лубяны́м лубяно́й
лубяно́ю		 лубяны́м лубяны́мі
М. лубяны́м лубяно́й лубяны́м лубяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лубяны́

1. (сделанный из луба) лубяно́й;

2. с.-х. лубяно́й;

~ны́я культу́ры — лубяны́е культу́ры;

3. разг. твёрдый, похо́жий на луб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лубо́чный

1. (лубяной) лубяны́, лу́бачны;

2. (о картинках, литературе и т. п.) лу́бачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэкартыка́цыя

(с.-лац. decorticatio = абдзіранне кары)

1) механічны спосаб аддзялення лубяной часткі лёну, канапель і іншых прадзільных раслін ад драўніны;

2) выдаленне кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозгу, якое прымяняецца ў эксперыментальнай фізіялогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)