ло́тлінь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ло́тлінь ло́тліні
Р. ло́тліня ло́тліняў
Д. ло́тліню ло́тліням
В. ло́тлінь ло́тліні
Т. ло́тлінем ло́тлінямі
М. ло́тліні ло́тлінях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ло́тлінь м., мор. ло́тлинь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́тлінь, ‑я, м.

Трос, вяроўка, прымацаваныя да грузу лота ​1.

[Гал. loodlijn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́тлінь

(гал. loodlijn)

тонкі трос (лінь) з гірай на канцы; просты лот​1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ло́тлинь мор. ло́тлінь, -ня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лот​1

(гал. lobd)

прыбор для вымярэння глыбіні мора з карабля; адрозніваюцца простыя (лотлінь), механічныя і акустычныя (рэхалот​1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)