ло́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ло́нны ло́нная ло́ннае ло́нныя
Р. ло́ннага ло́ннай
ло́ннае		 ло́ннага ло́нных
Д. ло́ннаму ло́ннай ло́ннаму ло́нным
В. ло́нны (неадуш.)
ло́ннага (адуш.)		 ло́нную ло́ннае ло́нныя (неадуш.)
ло́нных (адуш.)
Т. ло́нным ло́ннай
ло́ннаю		 ло́нным ло́ннымі
М. ло́нным ло́ннай ло́нным ло́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ло́нны анат. ло́нный;

○ ~ннае зрашчэ́нне — анат. ло́нное сраще́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ло́нны, ‑ая, ‑ае.

У выразах: лонны бугарок гл. бугарок (у 2 знач.); лоннае зрашчэнне гл. зрашчэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́на, -а, н.

1. Улонне.

2. уст. Грудзі ці чэрава жанчыны як сімвал мацярынства.

Мацярынскае л.

3. перан., чаго. Нетры зямлі, вады.

4. перан. Тое, што з’яўляецца прытулкам, прыстанішчам для каго-, чаго-н.

◊

У лона чаго, у знач. прыназ. з Р (кніжн.) — у сферу якой-н. дзейнасці.

У лона царквы.

|| прым. ло́нны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Лоннае зрашчэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́нный анат. ло́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бугаро́к, ‑рка, м.

1. Памянш. да бугор.

2. У анатоміі — узвышанасць на касці, да якой прымацоўваецца мышца. Лонны бугарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)