леўрэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Невялікі пакаёвы сабачка з пароды хартоў.

|| прым. леўрэ́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

леўрэ́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. леўрэ́тка леўрэ́ткі
Р. леўрэ́ткі леўрэ́так
Д. леўрэ́тцы леўрэ́ткам
В. леўрэ́тку леўрэ́так
Т. леўрэ́ткай
леўрэ́ткаю		 леўрэ́ткамі
М. леўрэ́тцы леўрэ́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

леўрэ́тка ж. левре́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

леўрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Пакаёвы сабачка з пароды хартоў.

[Фр. levrette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леўрэ́тка

(фр. levrette)

парода пакаёвых дэкаратыўных сабак, выведзеная ў Італіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

левре́тка леўрэ́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)