лецыці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лецыці́н
Р. лецыці́ну
Д. лецыці́ну
В. лецыці́н
Т. лецыці́нам
М. лецыці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лецыці́н, -ну м., хим. лецити́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лецити́н хим. лецыці́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Lezithín

n -s біяхім. лецыці́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лізалецыці́н

(ад ліза- + лецыцін)

арганічнае рэчыва, прадукт адшчаплення ад лецыціну ненасычанай тлустай кіслаты, якое выклікае разбурэнне эрытрацытаў і гемоліз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)