лесіро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лесіро́ўка
Р. лесіро́ўкі
Д. лесіро́ўцы
В. лесіро́ўку
Т. лесіро́ўкай
лесіро́ўкаю
М. лесіро́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лесіро́ўка ж., жив. лессиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лесіроўка (маст.) 1/237; 4/430

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

лесіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лесіраваць.

2. Тонкі слой, мазок празрыстай фарбы на карціне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесіроўка

т. 9, с. 218

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лессиро́вка ж. лесіро́ўка, -кі ж., лесірава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)