лесни́чий сущ. лясні́чы, -чага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лесничий

Том: 17, старонка: 3.

img/17/17-003_0001_Лесничий.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

лясні́чы м. лесни́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лясні́чы, лясні́чый, лыснэ́чы ’загадчык лясніцтва’, ’спецыяліст па лясной гаспадарцы’ (ТСБМ, Яруш.; смарг., Сл. ПЗБ; драг., КЭС), ст.-рус. лѣсничий, укр. лісни́чий, рус. лесни́чий, польск. leśniczy ’тс’. Утворана ад ляснік: lěsьnik‑jь > lěsьničii.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)