лесаго́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лесаго́н |
лесаго́ны |
| Р. |
лесаго́на |
лесаго́наў |
| Д. |
лесаго́ну |
лесаго́нам |
| В. |
лесаго́на |
лесаго́наў |
| Т. |
лесаго́нам |
лесаго́намі |
| М. |
лесаго́не |
лесаго́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лесаго́н, ‑а, м.
Рабочы, які дастаўляе крапёжны лес у забой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)