ле́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́рнік ле́рнікі
Р. ле́рніка ле́рнікаў
Д. ле́рніку ле́рнікам
В. ле́рніка ле́рнікаў
Т. ле́рнікам ле́рнікамі
М. ле́рніку ле́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́рнік м., уст., см. лі́рнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́рнік, ‑а, м.

Уст. Лірнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ли́рник лі́рнік, -ка м., уст. ле́рнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lirnik

м.

1. лірнік; лернік;

2. перан. паэт; пясняр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)