Ленінскае (радовішча буд. пяскоў, Мінскі р-н) 7/248

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Ленінскае слова» (газ., Слаўгарад) 9/57

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ленінскае радовішча пяскоў

т. 9, с. 203

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ле́нінскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ле́нінскі ле́нінская ле́нінскае ле́нінскія
Р. ле́нінскага ле́нінскай
ле́нінскае		 ле́нінскага ле́нінскіх
Д. ле́нінскаму ле́нінскай ле́нінскаму ле́нінскім
В. ле́нінскі (неадуш.)
ле́нінскага (адуш.)		 ле́нінскую ле́нінскае ле́нінскія (неадуш.)
ле́нінскіх (адуш.)
Т. ле́нінскім ле́нінскай
ле́нінскаю		 ле́нінскім ле́нінскімі
М. ле́нінскім ле́нінскай ле́нінскім ле́нінскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

марксі́сцка-ле́нінскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. марксі́сцка-ле́нінскі марксі́сцка-ле́нінская марксі́сцка-ле́нінскае марксі́сцка-ле́нінскія
Р. марксі́сцка-ле́нінскага марксі́сцка-ле́нінскай
марксі́сцка-ле́нінскае		 марксі́сцка-ле́нінскага марксі́сцка-ле́нінскіх
Д. марксі́сцка-ле́нінскаму марксі́сцка-ле́нінскай марксі́сцка-ле́нінскаму марксі́сцка-ле́нінскім
В. марксі́сцка-ле́нінскі (неадуш.)
марксі́сцка-ле́нінскага (адуш.)		 марксі́сцка-ле́нінскую марксі́сцка-ле́нінскае марксі́сцка-ле́нінскія (неадуш.)
марксі́сцка-ле́нінскіх (адуш.)
Т. марксі́сцка-ле́нінскім марксі́сцка-ле́нінскай
марксі́сцка-ле́нінскаю		 марксі́сцка-ле́нінскім марксі́сцка-ле́нінскімі
М. марксі́сцка-ле́нінскім марксі́сцка-ле́нінскай марксі́сцка-ле́нінскім марксі́сцка-ле́нінскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чле́нства, ‑а, н.

Удзел у арганізацыі, таварыстве, саюзе і пад. на правах члена (у 3 знач.); званне члена такой арганізацыі. Ленінскае разуменне членства ў партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вучэ́нне, ‑я, н.

1. Авалодванне ведамі, навыкамі, уменнем. Паўтарэнне — маці вучэння. Прыказка. // Вучоба, заняткі. [Люба:] — Змалку, з першага ж году вучэння, я меруся стаць за настаўніцу. Мурашка. Васіль адкрыта ўсім казаў, што Галя яму падабаецца і што, як толькі яна скончыць вучэнне, яны пажэняцца. Васілевіч. // звычайна мн. (вучэ́нні, ‑яў). Трэніровачныя заняткі вайсковых падраздзяленняў. Летнія, начныя вучэнні. □ Маёр цэліўся з парабелума. Цэліўся спакойна, паволі, як на вучэнні. Лынькоў.

2. Тэорыя якой‑н. галіны ведаў. Вучэнне аб дыктатуры пралетарыяту. Вучэнне аб функцыях нервовай сістэмы. // Сістэма асноўных палажэнняў, поглядаў (вучоных, мысліцеляў). Марксісцка-ленінскае вучэнне. Вучэнне Дар віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)