лекі́ф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лекі́ф |
лекі́фы |
| Р. |
лекі́фа |
лекі́фаў |
| Д. |
лекі́фу |
лекі́фам |
| В. |
лекі́ф |
лекі́фы |
| Т. |
лекі́фам |
лекі́фамі |
| М. |
лекі́фе |
лекі́фах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лекі́ф
(гр. lekythos)
старажытнагрэчаскі гліняны распісны сасуд з вузкім горлам і вертыкальнай ручкай для туалетнага алею.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)