лейкемі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лейкемі́я
Р. лейкемі́і
Д. лейкемі́і
В. лейкемі́ю
Т. лейкемі́яй
лейкемі́яю
М. лейкемі́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лейкемі́я ж., мед. лейкеми́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лейкемі́я, ‑і, ж.

Тое, што і лейкоз.

[Ад грэч. leukos — белы і haima — кроў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейкемія

т. 9, с. 190

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лейкемі́я

(н.-лац. leucaemia, ад гр. leukos = белы + haima = кроў)

уст. тое, што і лейкоз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лейкемі́я ж, лейко́з м мед Leukämíe f -, Wéißblutigkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лейкемі́я

(н.-лац. leucaemia, ад гр. leukos = белы + haima = кроў)

мед. захворванне крыві і крывятворных органаў, якое выражаецца ў рэзкім павелічэнні колькасці лейкацытаў; белакроўе.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лейкеми́я мед. лейкемі́я, -мі́і ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белакро́ўе, ‑я, н.

Захворванне сістэмы крывятворных органаў; лейкемія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leukaemia [lu:ˈki:miə] n. BrE, med. лейкемі́я, лейко́з, белакро́ўе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)