ле́ер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́ер ле́еры
Р. ле́ера ле́ераў
Д. ле́еру ле́ерам
В. ле́ер ле́еры
Т. ле́ерам ле́ерамі
М. ле́еры ле́ерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ле́ер м., мор. ле́ер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́ер мор. ле́ер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́ер, ‑а, м.

На суднах — туга нацягнуты трос з замацаванымі канцамі.

[Ад гал. leer — пераносная лесвіца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́ер

(гал. leer = пераносная лесвіца)

мар. агароджа (з тросаў, металічных труб) уздоўж бартоў, вакол люкаў на суднах, а таксама трос для мацавання некаторых парусоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)