ле́дник и ледни́к​I м. (погреб со льдом) лядо́ўня, -ні ж.; (вагон, шкаф) лядо́ўнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ледни́к​II геол. лядні́к, род. ледніка́ м., ледаві́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваго́н-ледни́к ваго́н-лядні́к, род. ваго́на-ледніка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лядні́к (род. ледніка́) м.

1. геол. ледни́к;

2. (вагон) ледни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лядо́ўня ж. (погреб со льдом) ле́дник м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваго́н-лядні́к (род. ваго́на-ледніка́) м. ваго́н-ледни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Лядні́к 1, ле́днік ’склеп, лядоўня’ (чач., ветк., Мат. Гом.) — з рус. ле́дник, ледни́к ’тс’. Лядоўнік ’тс’ (бых., там жа) — кантамінацыя з леднік і лядоўня.

Ляднік 2 ’скопішча вялікай масы паўзучага лёду, глетчар’ (ТСБМ) у якасці культурнага тэрміна з рус. ледни́к ’тс’.

Ляднік 3 ’абабак, Boletus scaber’ (Мядзв.; бялын., Нар. сл.; кругл., Жыв. сл., Мат. Маг.; круп., Сл. ПЗБ, БЛ, 6, 23), ’грыбы’ (Баркалабаўскі летапіс). Да ля́да 2. Названы паводле месца, дзе яны растуць (як палявыя грыбы, пожя́рны грыб).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)