ледаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ледаві́к ледавікі́
Р. ледавіка́ ледавіко́ў
Д. ледавіку́ ледавіка́м
В. ледаві́к ледавікі́
Т. ледавіко́м ледавіка́мі
М. ледавіку́ ледавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ледаві́к м., см. лядні́к 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ледаві́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і ляднік. Калісьці, да ледавіка, клімат тут [на Беларусі] быў вельмі цёплы. В. Вольскі. У адным месцы ледавік пакінуў велізарную строга сіметрычную гару, быццам насыпаў курган нейкаму казачнаму багатыру. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ледаві́к м. геал. Glétscher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ледаві́к ’ляднік’ (ТСБМ) — калька з рус. мовы (з бел. афіксам) — гл. Крукоўскі, Уплыў, 118.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скандынаўскі ледавік 12/14

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Валдайскі ледавік 12/14, 24

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

покрыўны ледавік

т. 12, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Федчанкі ледавік

т. 16, с. 345

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шэльфавы ледавік

т. 18, кн. 1, с. 30

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)