легіё́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
легіё́нны |
легіё́нная |
легіё́ннае |
легіё́нныя |
| Р. |
легіё́ннага |
легіё́ннай
легіё́ннае |
легіё́ннага |
легіё́нных |
| Д. |
легіё́ннаму |
легіё́ннай |
легіё́ннаму |
легіё́нным |
| В. |
легіё́нны (неадуш.)
легіё́ннага (адуш.) |
легіё́нную |
легіё́ннае |
легіё́нныя (неадуш.)
легіё́нных (адуш.) |
| Т. |
легіё́нным |
легіё́ннай
легіё́ннаю |
легіё́нным |
легіё́ннымі |
| М. |
легіё́нным |
легіё́ннай |
легіё́нным |
легіё́нных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
легіён, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Буйное вайсковае злучэнне ў Старажытным Рыме (гіст.).
2. Назва асобных вайсковых часцей у некаторых краінах.
3. перан. Вялікая колькасць, мноства каго-, чаго-н.
○
Ордэн ганаровага легіёна — французскі ордэн часоў Напалеона.
|| прым. легіённы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)