(
сярэдневяковыя юрысты, якія ўводзілі ў практыку грамадзянскае рымскае права, супрацьпастаўляючы яго царкоўнаму праву і феадальным звычаям.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
(
сярэдневяковыя юрысты, якія ўводзілі ў практыку грамадзянскае рымскае права, супрацьпастаўляючы яго царкоўнаму праву і феадальным звычаям.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
легі́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| легі́ст | ||
| легі́ста | легі́стаў | |
| легі́сту | легі́стам | |
| легі́ста | легі́стаў | |
| легі́стам | легі́стамі | |
| легі́сце | легі́стах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)