лега́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
лега́цыя |
лега́цыі |
| Р. |
лега́цыі |
лега́цый |
| Д. |
лега́цыі |
лега́цыям |
| В. |
лега́цыю |
лега́цыі |
| Т. |
лега́цыяй
лега́цыяю |
лега́цыямі |
| М. |
лега́цыі |
лега́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
легацыя
Том: 37, старонка: 410.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
лега́цыя
(лац. legatio)
1) пасольства рымскага папы, якое накіроўваецца з асаблівай дыпламатычнай місіяй;
2) правінцыя ў колішняй Папскай вобласці (Італія).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)