лга́нне гл. ілгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. лга́нне
Р. лга́ння
Д. лга́нню
В. лга́нне
Т. лга́ннем
М. лга́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лга́нне ср. ложь ж., враньё

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лга́нне,

гл. ілганне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілга́нне і лга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ілгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілга́ць і (пасля галосных) лгаць, (і)лгу, (і)лжэш, (і)лжэ; (і)лжом, (і)лжаце́, (і)лгуць; (і)лжы; незак.

Гаварыць няпраўду.

І. у вочы.

Хто сам ілжэ, той нікому не верыць (прыказка).

|| зак. салга́ць, -лгу́, -лжэ́ш, -лжэ́; -лжо́м, -лжаце́, -лгу́ць; -лжы́ і налга́ць, -лгу́, -лжэ́ш, -лжэ́; -лжо́м, -лжаце́, -лгу́ць; -лжы́

|| наз. ілга́нне і (пасля галосных) лга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лганнё ср., см. лга́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лгаць, лгаць, лгаті ’хлусіць’, ’складаць, выдумляць’, лгар, лгач, лгун ’хлус’, лганне ’хлусня’ (ТСБМ, Яруш., Нас., Сл. паўн.-зах., КЭС, Дунін–Марцінкевіч). Да ілгаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лганьё ср., разг. ілга́нне, -ння ср., (после гласных) лга́нне, -ння ср., хлусня́, -ні́ ж., мана́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сочини́тельство ср.

1. уст. (литературное творчество) пісьме́нніцтва, -ва ср.;

2. разг. вы́думка, -кі ж., выду́мванне, -ння ср., хлусня́, -ні́ ж., ілга́нне, -ння ср.; (после гласных) лга́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)