лаўрэа́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. лаўрэа́цкі лаўрэа́цкая лаўрэа́цкае лаўрэа́цкія
Р. лаўрэа́цкага лаўрэа́цкай
лаўрэа́цкае		 лаўрэа́цкага лаўрэа́цкіх
Д. лаўрэа́цкаму лаўрэа́цкай лаўрэа́цкаму лаўрэа́цкім
В. лаўрэа́цкі (неадуш.)
лаўрэа́цкага (адуш.)		 лаўрэа́цкую лаўрэа́цкае лаўрэа́цкія (неадуш.)
лаўрэа́цкіх (адуш.)
Т. лаўрэа́цкім лаўрэа́цкай
лаўрэа́цкаю		 лаўрэа́цкім лаўрэа́цкімі
М. лаўрэа́цкім лаўрэа́цкай лаўрэа́цкім лаўрэа́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лаўрэа́цкі лауреа́тский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лаўрэа́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лаўрэата. Лаўрэацкае званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаўрэа́т, -а, М -рэа́це, мн. -ы, -аў, м.

Званне, якое прысуджаецца за выдатныя заслугі ў галіне навукі, мастацтва і пад., а таксама асоба, якая мае такое званне.

Л. конкурсу піяністаў.

|| ж. лаўрэа́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. лаўрэа́цкі, -ая, -ае.

Л. медаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лауреа́тский лаўрэа́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)