лаціня́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лаціня́нін лаціня́не
Р. лаціня́ніна лаціня́н
Д. лаціня́ніну лаціня́нам
В. лаціня́ніна лаціня́н
Т. лаціня́нінам лаціня́намі
М. лаціня́ніне лаціня́нах

Іншыя варыянты: лаці́нянін.

Крыніцы: nazounik2008.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лаці́нянін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лаці́нянін лаці́няне
Р. лаці́няніна лаці́нян
Д. лаці́няніну лаці́нянам
В. лаці́няніна лаці́нян
Т. лаці́нянінам лаці́нянамі
М. лаці́няніне лаці́нянах

Іншыя варыянты: лаціня́нін.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лаці́нянін,

гл. лаціняне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латиня́нин ист. лаціня́нін, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лаці́няне, ‑нян; адз. лацінянін, ‑а, м.; лацінянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. лацінянкі, ‑нак; ж.

1. Жыхары старажытнай Італійскай вобласці — Лацыума; рымляне.

2. Уст. Католікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)