ла́цкан

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ла́цкан ла́цканы
Р. ла́цкана ла́цканаў
Д. ла́цкану ла́цканам
В. ла́цкан ла́цканы
Т. ла́цканам ла́цканамі
М. ла́цкане ла́цканах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ла́цкан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адварот на грудной частцы паліто, пінжака.

|| прым. ла́цканны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́цкан штры́фель, -фля м., ла́цкан, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́цкан м., см. штры́фель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́цкан, ‑а, м.

Адварот на грудной частцы вопраткі, якая зашпільваецца. На лацкане пінжака [дырэктара] — зеленаваты значок сельскагаспадарчай акадэміі. Кулакоўскі. З усіх, хто ў зале, бадай адзін .. [Веньямін] парыцца ў чорным пінжаку з вялікімі адвіслымі лацканамі. Навуменка.

[Ад ням. Lätzchen.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́цкан м Áufschlag m -(e)s, -schläge, Revers [re´vɛrs] n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ла́цкан ’адварот на грудной частцы вопраткі, якая зашпільваецца’ (ТСБМ, Грыг.). Запазычана з ням. Latz ’лацкан’, ’нагруднік’ або з памяншальнай формы Lätzchen праз рускую мову (Мацэнаўэр, Cizí sl., 235; Фасмер, 2, 468).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lapel [ləˈpel] n. ла́цкан

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Pátte

f -, -n лацка́н; закаўра́ш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

штры́фель I, -фля м. ла́цкан

штры́фель II, -лю разг. (сорт яблок) штре́йфлинг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)