лаха́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Поласць ныркі, якая служыць для збірання мачы і злучаецца непасрэдна з мачаточнікам.

|| прым. лаха́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаха́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лаха́нка лаха́нкі
Р. лаха́нкі лаха́нак
Д. лаха́нцы лаха́нкам
В. лаха́нку лаха́нкі
Т. лаха́нкай
лаха́нкаю		 лаха́нкамі
М. лаха́нцы лаха́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лаха́нка ж., анат. лоха́нка;

○ ны́рачная л. — по́чечная лоха́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лаха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

У выразе: нырачная лаханка — частка ныркі, якая служыць для збірання мачы і пераходзіць непасрэдна ў мачаточнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаха́нка ж анат Níerenbecken n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лаханка

Том: 16, старонка: 306.

img/16/16-306_1542_Лаханка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ны́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нырак. Нырачныя сасуды. // Які ўтвараецца ў нырках. Нырачны камень.

•••

Нырачная лаханка гл. лаханка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лоха́нка

1. см. лоха́нь;

2. анат. лаха́нка, -кі ж.;

по́чечная лоха́нка ны́рачная лаха́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pelvis [ˈpelvɪs] n. anat.

1. таз

2. ны́рачная лаха́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ны́рачны анат. по́чечный;

○ ~ная лаха́нка — анат. по́чечная лоха́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)