лато́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прадавец з латка (у 1 знач.).

|| ж. лато́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лато́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лато́чнік лато́чнікі
Р. лато́чніка лато́чнікаў
Д. лато́чніку лато́чнікам
В. лато́чніка лато́чнікаў
Т. лато́чнікам лато́чнікамі
М. лато́чніку лато́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лато́чнік м. лото́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лато́чнік, ‑а, м.

Разм. Прадавец з латка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лато́чнік м камерц Stráßenhändler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лото́чник лато́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лато́чніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да латочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

straganiarz

м. латочнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kramarz

м. латочнік, крамнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hausíerer

m -s, - ву́лічны гандля́р, разно́счык, лато́чнік; уст. каро́бачнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)