ласу́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ласу́н ласуны́
Р. ласуна́ ласуно́ў
Д. ласуну́ ласуна́м
В. ласуна́ ласуно́ў
Т. ласуно́м ласуна́мі
М. ласуне́ ласуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ласу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто любіць паласавацца.

|| ж. ласу́ха, -і, ДМ -су́се, мн. -і, -су́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ласу́н, -на́ м., разг. ла́комка, сластёна, сладко́ежка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ласу́н, ‑а, м.

Той, хто любіць паласавацца. [Сакоўскі:] — Толькі глядзіце, ягадныя ласуны, не аб’ядайцеся залішне. Якімовіч. Калі доўга есці адну і тую ж патраву, хоць самую і найсмачнейшую, дык яна нават і ласуну надакучыць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ласу́н м разм Léckermaul n -s, -mäuler, Náschkatze f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ласу́ха, ‑і, ДМ ‑сусе, ж.

Жан. да ласун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smakosz

м. гурман; ласун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łakomczuch

м. ласун; ласуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łasuch

м. разм. ласун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ла́комка м. и ж., разг. ласу́н, -на́ м., ласу́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)