Verbum

анлайнавы слоўнік

Лары́са

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Лары́са
Р.	Лары́сы
Д.	Лары́се
В.	Лары́су
Т.	Лары́сай Лары́саю
М.	Лары́се

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Лары́са

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	Лары́са	Лары́сы
Р.	Лары́сы	Лары́с
Д.	Лары́се	Лары́сам
В.	Лары́су	Лары́с
Т.	Лары́сай Лары́саю	Лары́самі
М.	Лары́се	Лары́сах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ЛА́РЫСА

(Larisa),

горад на У Грэцыі, на р. Піньёс. Адм. ц. нома Ларыса. Адзін з самых стараж. гарадоў Грэцыі і цэнтраў эгейскай культуры, вядомы з 2-га тыс. да н.э. 113 тыс. ж., з прыгарадамі каля 300 тыс. ж. (1991). Прам-сць: харч., папяровая, тэкст., буд. матэрыялаў. Штогадовыя с.-г. кірмашы. Руіны ант. т-ра, тур. крэпасці.