ларне́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ларне́тка |
ларне́ткі |
| Р. |
ларне́ткі |
ларне́так |
| Д. |
ларне́тцы |
ларне́ткам |
| В. |
ларне́тку |
ларне́ткі |
| Т. |
ларне́ткай
ларне́ткаю |
ларне́ткамі |
| М. |
ларне́тцы |
ларне́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ларне́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што і ларнет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лорне́тка ларне́тка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)