Лапатні (в., Лоеўскі р-н) 9/181
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
лапатну́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
лапатну́ |
лапатнё́м |
| 2-я ас. |
лапатне́ш |
лапатняце́ |
| 3-я ас. |
лапатне́ |
лапатну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
лапатну́ў |
лапатну́лі |
| ж. |
лапатну́ла |
| н. |
лапатну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
лапатні́ |
лапатні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
лапатну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Лапацо́ны, драг. лапацонэ ’шырокія, нязграбныя ступні ног’ (Лучыц-Федарэц), лыпацЬн ’сыты, поўны чалавек’ (Бяльк.). З укр., параўн. зах.-укр. лапацон ’паляшук’, бук. ’здаравяк, нязграбны’, ’шырокі, буйны (аб лісці, узорах)’, дамафоны ’вялізныя ступні’, ’стары абутак’. Параўн. таксама рус. лапотон, лопатон ’лапатні’, ’селянін, які перасяліўся з Еўрапейскай Расіі’, урал. лапотонцы ’лапці’. Да лама] (гл.). Суф. -фон, магчыма, з ідыш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)