лапары́ уст. лопари́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лапары́, ‑оў; адз. лапар, ‑а, м.; лапарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. лапаркі, ‑рак; ж.

Распаўсюджаная ў навуковай літаратуры назва саамаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапа́р,

гл. лапары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапа́рка,

гл. лапары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапа́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лапа́р лапары́
Р. лапара́ лапаро́ў
Д. лапару́ лапара́м
В. лапара́ лапаро́ў
Т. лапаро́м лапара́мі
М. лапару́ лапара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лапла́ндцы, ‑аў; адз. лапландзец, ‑дца, м.; лапландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. лапландкі, ‑дак; ж.

Даўнейшая назва саамаў; лапары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЛАПЛА́НДЫЯ,

прыродная вобласць на Пн Еўропы, у Швецыі, Нарвегіі, Фінляндыі і на 3 Кольскага п-ва (Расія). Размешчана паміж 64—66° паўн. ш. Таежныя і тундравыя ландшафты. Асн. раён рассялення саамаў (лапары, або лапландцы). На 3 Кольскага п-ва Лапландскі запаведнік.

т. 9, с. 133

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)